Większość przepisów, które zostały wdrożone, dotyczy wyłącznie telewizji i bezpośredniej reklamy w szkołach, a pozostawia prawie nieuregulowaną przestrzeń internetu, sponsoringu i promocji krzyżowych [29], [30], [31] and [32]. W niektórych państwach europejskich http://www.selleckchem.com/screening/epigenetics-compound-library.html przepisy regulujące nadawanie reklam do dzieci są znacznie dalej idące. W wielkiej Brytanii, Grecji, Danii i Belgii w dużym stopniu ograniczono możliwości kierowania reklamy do
małoletnich, natomiast w Szwecji i Norwegii, podobnie jak w Quebecu nielegalne jest kierowanie reklam do dzieci poniżej 12. roku życia [32] and [33]. W polskim prawodawstwie regulacje dotyczące reklamy wprowadzone są w Ustawie o radiofonii i telewizji z dnia 29 grudnia 1992 w artykule 16b. ustęp 3a i 3b, w poprawkach z 23 maja 2011 roku. W myśl cytowanych zapisów „audycjom dla dzieci nie powinny towarzyszyć przekazy handlowe dotyczące artykułów spożywczych lub napojów zawierających składniki, których obecność w nadmiernych ilościach
w codziennej diecie jest niewskazana”. (3b) „Krajowa Rada, po zasięgnięciu opinii ministra właściwego do spraw zdrowia, może określić, w drodze rozporządzenia rodzaje artykułów spożywczych lub napojów zawierających składniki, których obecność w nadmiernych ilościach w codziennej www.selleckchem.com/products/dinaciclib-sch727965.html diecie jest niewskazana, oraz sposób umieszczania w programach przekazów handlowych dotyczących tych artykułów, tak aby przekazy te nie towarzyszyły audycjom dla dzieci – dążąc do zachęcenia nadawców do przeciwdziałania promowaniu niezdrowego odżywiania wśród dzieci oraz uwzględniając charakter programów, ich wpływ na kształtowanie opinii publicznej i oddziaływanie na interesy odbiorców, bez nakładania nieuzasadnionych obowiązków na nadawców” [34]. W chwili obecnej Ministerstwo Zdrowia przygotowuje w porozumieniu z
KRRiT szczegółowe Inositol monophosphatase 1 przepisy aktu wykonawczego do cytowanych przepisów. Innym cennym rozwiązaniem prozdrowotnej polityki żywieniowej państwa jest implementacja znanych z innych krajów rozwiązań w postaci wartościowania jakości odżywczej produktów żywieniowej (tzw. nutrition profiling). Pracownicy systemu opieki zdrowotnej są szczególnie zobligowani do edukowania rodziców i dzieci na temat trudnych problemów społecznych i zdrowotnych związanych z wpływem mass mediów zarówno klasycznych, jak i cyfrowych. Powinni zachęcać rodziców do kontrolowania nie tylko czasu spędzanego przez dzieci w przed ekranem telewizora czy komputera, ale także do kontrolowania treści oglądanych audycji. Budowanie umiejętności rozpoznawania zdrowej żywności powinno zaczynać się od najwcześniejszych lat życia człowieka. W tym aspekcie kreowanie tej umiejętności, tzw. health literacy powinno opierać się na dostarczaniu odpowiedniej informacji na temat zasad prawidłowego żywienia, na przykład w postaci podręczników żywieniowych dołączanych do książeczek zdrowia dziecka.